Çocuklarda Hırçınlık Ve Bağırtılar

Çocuklarda Hırçınlık Ve Bağırtılar

Çocuklarda Hırçınlık Ve Bağırtılar. Çocuk içinde biriktirdiği negatif ya da pozitif hisleri sözel olarak dışarı çıkartamıyorsa bu noktada sorunlar başlar. Kendini ifade edemeyen çocuk agresiftir, hırçındır, duygusal ve mızmıdır. ‘Gözünün üzerinde kaşın var’ dense; ya ağlamaya, ya da saldırmaya hazırdır. Konuşarak kendini ifade edemeyen çocuk, ağlamayı ya da bağırmayı bir çıkış yolu olarak görür. Çocuk kendini olduğu gibi kabul eden bir ebeveyn yanında değil ise içinde yaşadıklarını dışa vuramıyor ise ve ya kendini dışa vurduğu kadarlık kısmıyla dahi ciddiye alınmıyorsa böylesi bir çocuk düdüklü tencerenin ısınması ve patlamaya hazırlanması gibi bir durumdadır.

Çocuk konuşuyor, anne gözünü televizyondan ayırmıyorsa ve ya çocuk heyecanla okulda başından geçen olayları anlatırken, baba elindeki gazeteden bir dakika dahi uzaklaşamıyor ve çocuğu ile göz göze gelmiyorsa, o taktirde böyle bir konuşma çocuğun içinde kaynayan ateşin boşalması değil, daha da kaynamasını sağlayacaktır.

Çocuk ancak kendini ifade edecek bir anlayışta olan ebeveyn yanında, kendisini ifade eder, içinde patlayacak sorunları taşımaz.

Ebeveyn çocuğun yanlışlarına tahammül görstermemesi, çocuğu başka çocukların baskısına karşı daha güçlü kılmak için sert davranması, çocuğum onlar gibi olmasın diye baskı göstermesi bir çok çocuğun yaşadığı olumsuz tecrübelerdir.

Bir çocuk düşünün ki, evde devamlı terslenmiş ve azarlanmış, kendini ne zaman ifade etmeye kalksa, hafife alınmış ve dalga geçilmiş. Böylesi bir çocuk devamlı öfkeli, saldırgan, sağa-sola bağırıp çağırarak huzursuzluğunu dile getiren çocuktur. Unutmayın ki çocuk ancak kendini varolduğu hali ile kabul eden bir ebeveyn yanında sakindir.